“Gençlerin bir ço?u ?ehre gitti, biz inat ettik gitmedik…”
?stanbul’un Beykoz ilçesinin en sakin köylerinden biri olan Mahmut ?evket Pa?a Köyü’nü Renkli Kalemler ekibi olarak ziyaret ettik. Köyde ya?ayan halk?n Selanik göçmeni oldu?unu büyüklerimizden ö?rendi?imiz için, köye nas?l yerle?tiklerini, göç hikayelerini, köydeki ya?amlar?n? anlamak ve anlatmak istiyorduk.
Köy kahvesine gidip, sorduk, soru?turduk. “Ben köyün en ya?l?s?y?m size anlatabilirim” deyip bizi etraf?na toplad? sonradan ad?n?n Arif oldu?unu ö?rendi?imiz dede.
“Eskiden köyümüzde Rumlar ya?ard?. Biz de Selanik’te ya?ard?k. Mübadeleyle yer de?i?tirdik.”
?lk sözü, “Atatürk zaman?nda, Yunanl?larla bir anla?ma (mübadele) yaparak Rumlar? buradan ç?kard?, Selanik’teki Türkleri de buraya getirdi.” oldu. Gözlerinin içi parlayarak. Heyecanla ve gururla anlatmaya devam etti: “Elbette sadece ben de?il, hemen hemen tüm köy halk?m?z Selanik göçmenidir, köyün en ya?l? bilgesi benim, benden ya?l?s? yok köyümüzde ?u anda. 80 ya??nday?m. Bizler bu de?i? toku? sayesinde vatan?m?za; bu topra??m?za, köyümüze yerle?tik ve ya?amaya ba?lad?k. Hayat?m?z? da çiftçilik yaparak kazan?yoruz. Evlendik çoluk çocuk sahibi olduk, kök sald?k buralarda. Bir aralar ba?- ka illerde çal??maya gittim ancak döndüm dola?t?m yine köyüme geldim.” Arif Dede anlat?rken birden, “?imdi beni can kula??yla dinleyin” dedi ve ba?lad? birden ?iir okumaya:
“Atatürk, Türkü odur ölümden kurtaran,
Odur yeniden Türklü?ü kuran,
Yapt? ordu dü?man? kovdu,
Ulusu yurdu odur kurtaran,
Sen Atatürk’sün ey yüce ba?kan.”
Hepimiz hem ?a??rd?k hem sevindik. “Çocuklar, 10 ya??ndayd?m ve ilkokula gidiyordum. Bu ezber tam 70 senelik ezberdir, hiç unutmad?m. Sizin gibi p?r?l p?r?l çocuklar? görünce okumak istedim. Umar?m siz de seversiniz ve ezberlersiniz” dedi. Sonra da biz sorular?m?z? sormaya ba?lad?k.
Arif dede, biz köyün içinde bir köprü gördük. Bu köprünün hikayesi oldu?unu duyduk. Bize anlatabilir misiniz ?
Cumhuriyet ilan edildi?i zaman Atatürk, Beykoz’dan buraya kadar gelen ve K?l?çl? Köyü’ne kadar giden bir yol in?as?n? mü- nasip görmü?. Buradaki köprüyü ve Ali Bahad?r Köyü’ndeki köprüyü Almanlara yapt?rm??. El arabalar?yla kazd?r?p ?ose yapt?rm??. O zamandan bu zamana kadar tamirlerle idare edildi hep. Ama maalesef bugün asfaltland?. Eski güzel hali yok oldu gitti. Rumlar?n zaman?nda bu köprünün yerinde tahta bir köprü varm??. Üstünden at arabalar? ve insanlar geçermi?. Atatürk o köprüyü de tutarak yan?na beton bir köprü yapt?rm??. Rumlardan kalan tahta köprü zamanla çürüdü gitti. Eskiden Bozahane Köyü’ne ula??m at arabalar?yla sa?lan?rm??. Bizim köyde bir de arabayla gidilebilen gölet var. Gölet halen duruyor yukar?da bu arada. Ama eskisi kadar ilgi çekmiyor…
Peki Arif dede, köyde ya?amak zor mu?
Ben burada ya?amaktan çok mutluyum. Her geçen gün köyde ya?ayan gençlerin say?s? azalsa da biz inatla ?ehre gitmedik ?ehir bize geldi. Tabii öyle olunca da maalesef eski binalar y?k?l?p yerlerine yeni binalar yap?lmaya ba?land?. Ondan dolay? mutsuzuz ama köyümüzü yine de çok seviyoruz.
Bize söylemek istedi?in bir ?ey var m? Arif Dede?
Köylerimizin de?erini bilmemiz gerekir çocuklar. Atatürk’ün de dedi?i gibi “Köylü milletin efendisidir.” Bunu sak?n unutmay?n ve hep Atam?z?n izinden yürüyün.
